Σε όλη την εκκλησιαστική ιστορία, οι πνευματικοί πατέρες (οι φυσιολογικοί τουλάχιστον) λειτούργησαν με την οικονομία και σπάνια με την ακρίβεια των νόμων. Οικονομία σημαίνει, όταν ψαλιδίζεις τον νόμο και τον προσαρμόζεις στη δύναμη (ή ενίοτε και στη διάθεση) του προσερχόμενου Χριστιανού, αρκεί να μη βλάπτεται η σωτηρία του.

Αυτό είναι ένας ρεαλισμός που τιμά την Εκκλησία που τον ασκεί. Δηλαδή, βάζει τον πήχη στην τελειότητα, κι από εκει και πέρα, γνωρίζοντας ότι ελάχιστοι φθάνουν σε αυτήν την τελειότητα, τους άλλους δεν τους αντιμετωπίζει με ακαμψία και αυστηρότητα, αλλά με κατανόηση, με συμπόνια και με οικονομία. Αυτό είναι χαρακτηριστικό της Ορθόδοξης Εκκλησίας.