Δεσμοί Αίματος
Η σιλουέτα του μαύρου λύκου που είχε συναντήσει διαγράφονταν πελώρια και τρομερή στο κοκκινωπό φως του ισχνού μισοφέγγαρου που έλαμπε πάνω από τις κορφές των βουνών, ολόιδιο με κοφτερό δρεπάνι που κάποιος εκδικητικός εχθρός είχε βουτήξει στο αίμα των εχθρών του.

Δεύτερη Ευκαιρία
Ένας σπασμός τρόμου αργοσάλεψε μέσα μου, καθώς ανακάλυπτα πως η ξεκάρφωτη εκείνη μορφή δεν ήταν μόνη, πως μια ολόκληρη ομάδα από πανομοιότυπες κουκουλοφόρες παρουσίες είχαν ξεπροβάλλει μέσα από τους τοίχους.

Ιεροσυλία
Απέναντί μου, περικυκλωμένο από ένα δαχτυλίδι από καντήλια που κρεμόταν σαν σταλακτίτες απ’ την κυρτή οροφή του θαλάμου, στεκόταν το πιο υπέροχο άγαλμα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου, το πάλλευκο είδωλο μιας γυναίκας σε φυσικό μέγεθος.

Η Κατασκευή
Ανυψώθηκε αβίαστα προς το μέρος μου σαν έμπειρη κολυμβήτρια και προσγειώθηκε μπροστά μου παρέα με τον πρασινωπό της κρύσταλλο που έλαμπε μέσα στο μούχρωμα του δειλινού σαν ναυτική λάμπα θυέλλης.

Tο Σιωπηλό Χωράφι
Αποφάσισα να μην επιτρέψω σ’ εκείνους τους παράξενους φόβους να μ' επηρεάσουν, κι έτσι συνέχισα να περνάω από εκείνο το σημείο, αλλά υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι ποτέ δεν θα περνούσα δίπλα από το σιωπηλό χωράφι μετά τον ερχομό της νύχτας.

Αυτό που Ξέβρασε το Κύμα
Εκείνη τη στιγμή ήχησε ένα πλατσούρισμα. Κοίταξα προς το σημείο απ' όπου είχε ακουστεί, και είδα ότι στο κέντρο της σπηλιάς υπήρχε μια στρογγυλή λιμνούλα μέσα από την οποία κάτι είχε ξεπροβάλλει και σέρνονταν προς το μέρος μου.

Καλοκαιρινός Έρωτας
Έπρεπε να την σταματήσω, να την σώσω από αυτή την τρέλα. Μια τέτοια υπέροχη ομορφιά δεν έπρεπε να χαθεί ποτέ!

Η Κρυστάλλινη Σπηλιά
Το κείμενο αποτελεί για μένα έναν ύστατο αποχαιρετισμό προς τους συνανθρώπους μου. Μια απολογία που εξηγεί για ποιο λόγο έγινα μια εξόριστη και μια φόνισσα.

O Συγκάτοικος
Τίποτα δεν είχε απομείνει, ούτε καν οι κουρτίνες και τα κάδρα. Τα πάντα είχαν μετατραπεί σε σωρούς από ρινίσματα ροκανίδια και κλωστές που σχημάτιζαν λοφάκια εδώ κι εκεί.

Όταν ο Δρόμος Γαληνεύει
Κοίταξα τον κο Μπαλάνο και του χαμογέλασα κι εγώ, σίγουρος πλέον ότι το βλέμμα μου είχε αποκτήσει την ίδια χαμογελαστή συνωμοτική λάμψη που έλαμπε και στο δικό του.