Η ξενιτιά είναι η αμαρτία, το λάθος που μας απομακρύνει από τη γη μας κι όταν η εξορία της μας πικραίνει τότε καταφεύγουμε στην αγάπη. Σεμνά, ταπεινά, συγχωρητικά, γιατί αυτό είναι που την ελκύει κι εκείνη έρχεται, όχι πάντοτε αμέσως, για να μεγαλώνει το χρέος της κι έρχεται πάντα με την παρηγοριά που είναι ο τόνος της ο πιο δυνατός, το φάρμακό της που μας θεραπεύει.

Ένα οδοιπορικό, μικρό ή μεγάλο, ανάλογα με την προαίρεση και με το ριζικό μας, μέσα από στεριές κι από θάλασσες, από τους δρόμους όχι τους εμπορικούς αλλά τους άλλους, αυτούς που περπατούν και συναντιούνται οι άνθρωποι όταν είναι άνθρωποι και όταν τυχαίνει να ταξιδεύουν.