Η προστασία των δασών και του δασικού οικοσυστήματος αποτελεί από αρχαιοτάτων χρόνων μέλημα των πολιτισμένων κοινωνιών, ως ιδιαίτερη έκφανση του δικαίου του περιβάλλοντος.

Ήδη τα τελευταία χρόνια και η ελληνική έννομη τάξη με σειρά συγκροτημένων νομοθετημάτων πέτυχε την ουσιαστική προστασία του πολύτιμου αυτού εννόμου αγαθού, αφού αποδέχθηκε την επιβολή καθοριστικών νομικών θέσεων και απόψεων που εν πολλοίς συγκροτήθηκαν από την νομολογία των δικαστηρίων και κυρίως του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Η παρούσα μελέτη προσεγγίζει την θεματική του δικαίου του δασικού περιβάλλοντος, όπως αυτό προσδιορίζεται νομοθετικά, νομολογιακά και ερμηνευτικώς επιστημονικά και προσδοκά να καλύψει τη μεγάλη αυτή ενότητα με τρόπο κριτικής παρουσίασης των επιμέρους ζητημάτων του.