Μια φορά κι έναν καιρό, στο μακρινό βασίλειο της Πανεπιστημιούπολης βολόδερνε μια παρέα. Όλα τα μέλη της παρέας σπούδαζαν. Μεγάλο πράγμα οι σπουδές, αλλά είναι λίγο ψυχοφθόρο, αν δεν είσαι αναίσθητος.

Έτσι κι εκείνοι. Στην αρχή ψυχορράγησαν, μετά αναισθητοποιήθηκαν. Τι κι αν η σχολή τους ήταν μια ιδέα αιωρούμενη στο κενό. Εκείνοι έκαναν την επανάστασή τους, καθισμένοι ολημερίς στο κυλικείο της Φιλοσοφικής, με τον καφέ στο ένα χέρι και το τσιγάρο στο άλλο.

Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.