Το βιβλίο αυτό αποτελεί μία έρευνα του φαινομένου του βιβλικού συγκρητισμού μέσα στο πλαίσιο της θρησκείας του αρχαίου Ισραήλ. Πρόκειται για μία διεπιστημονική έρευνα στον τομέα της αρχαίας ισραηλιτικής θρησκείας. Χρησιμοποιήθηκε μία διαλεκτική ερευνητική μεθοδολογία που συνδυάζει το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης με αρχαιολογικά και ιστορικά δεδομένα, προς τεκμηρίωση των μέχρι σήμερα πληροφοριών σχετικά με τον πραγματικό χαρακτήρα της ισραηλιτικής θρησκείας της εποχής του Σιδήρου (1200-586 π.Χ.).

Η μελέτη αναλύει τις συγκρητιστικές πρακτικές, όπως η νεκρομαντεία, η λατρεία των νεκρών, η λατρεία των ουρανίων σωμάτων και οι παιδικές θυσίες, αλλά και τη λατρεία των θεοτήτων και ιδιαίτερα εκείνων που δεν έχουν μέχρι σήμερα μελετηθεί διεξοδικά, όπως ο Ταμμούζ και η Βασίλισσα του Ουρανού. Παράλληλα, γίνεται παρουσίαση παλαιότερων και νεότερων αρχαιολογικών δεδομένων που συνηγορούν στην ύπαρξη του θρησκευτικού συγκρητισμού στον αρχαίο Ισραήλ, όπως είναι το όστρακο του Οφήλ της Ιερουσαλήμ, οι σφραγιστικές παραστάσεις, τα ειδώλια και τα ιερά. Επιπλέον, προτείνονται και νέοι αρχαιολογικοί όροι στην ελληνική γλώσσα για ευρήματα που προέρχονται από τις ανασκαφικές έρευνες στην περιοχή του σύγχρονου Ισραήλ.

Ο κύριος σκοπός της έρευνας ήταν να αναθεωρηθεί η αρνητική σημασία του φαινομένου του θρησκευτικού συγκρητισμού, όπως αυτή αποτυπώθηκε τόσο στο ίδιο το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, όσο και σε μέρος της σύγχρονης βιβλικής έρευνας. Το φαινόμενο αυτό ακολούθησε την πορεία μίας θρησκευτικής σκέψης που επηρέασε το σύνολο των λαών της Εγγύς Ανατολής και ουσιαστικά εξυπηρέτησε τις καθημερινές ανάγκες και του ίδιου του αρχαίου Ισραήλ, γεγονός που εξηγεί τη λατρευτική προσαρμοστικότητα, αλλά και το ευμετάβλητο των ανθρώπων της εποχής του Σιδήρου.