Το βιβλίο αυτό περιγράφει την υφή της ψυχικής ασθένειας, πολύ μακριά από τα στερεότυπα που θέλουν τους ψυχικά ασθενείς ανθρώπους να είναι αντιπαραγωγικοί και απόστρατοι της κοινωνίας. Διηγείται την ιστορία μιας πετυχημένης γυναίκας που σε φάσεις δυσκολίας αντιμετωπίζει κι εκείνη το στίγμα αλλά και την «ανώδυνη στεναχώρια» της κατάθλιψης.

Θίγει ζητήματα όπως ο ρόλος των ψυχιατρείων, η τεχνητή παντοδυναμία των θεραπευτών, η ευκολία του να βγάζουν εκείνοι πορίσματα και να απλοποιούν τις δυνατότητες του ψυχισμού να επιβιώσει αλλά και το πόσο σημαντική είναι σε αυτή την επιβίωση η ίδια η φαντασία. Με διαφορετικές εκβάσεις, αυτό το βιβλίο κοροϊδεύει τις προγνώσεις και μπαινοβγαίνει σε μια αφήγηση ζωής, χωρίς εντέλει να καταλήγει σε μια συγκεκριμένη απόφαση.

Επιτρέπει έτσι στον αναγνώστη να κρατήσει ό,τι θέλει να κρατήσει.