“Μα λες ασυναρτησίες!” Πόσες φορές μπορεί κανείς να ακούσει αυτή τη φράση στη ζωή του... Αλλοι την ακούν από τους γύρω τους και άλλοι από τον ίδιο τους τον εαυτό. Όλοι όμως όσοι διάβασαν ετούτη την πρόταση, την διάβασαν δίνοντας υποσυνείδητα μια αρνητική χροιά στη σημασία της. Τι κι αν σας έλεγα όμως ότι οι ασυναρτησίες μας είναι το βαθύτερο νόημα της ύπαρξής μας... Τι κι αν σας έλεγα ότι χωρίς αυτές θα ήμασταν κενοί...

Η ποιητική αυτή συλλογή περιέχει ένα δείγμα από τις ασυναρτησίες που μπορεί να μας δώσει η ζωή η ίδια, οργανωμένες σε αμφιβολίες και αμφιθυμίες. Όποιος άνθρωπος κι αν ρίξει τη ματιά του πάνω σε αυτό το έργο θα βρει έστω ένα μικρό κοματάκι του εαυτού του, κάπου κρυμμένο ανάμεσα στις λέξεις, που στάζουν συναίσθημα και ειλικρίνεια. Κι αυτό συμβαίνει, διότι όλοι έχουμε τις αμφιβολίες και τις αμφιθυμίες μας, που κουρνιάζουν πλάι μας πριν κοιμηθούμε το βράδυ.