Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΑΓΓΑΡΙΟΥ

Το 2021 συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη μεγαλύτερη ελληνοτουρκική σύγκρουση της Μικρασιατικής Εκστρατείας, τη μάχη του Σαγγαρίου (Sakarya meydan muharebesi). Η απόφαση για την κατάληψη της Αγκυρας πάρθηκε κάπως εσπευσμένα από την ελληνική ηγεσία με σκοπό να δοθεί ένα τέλος στρατιωτικώς και πολιτικώς σε μία κατάσταση που χρόνιζε. Ο ελληνικός στρατός μετά από πεζοπορία εννέα ημερών ρίχτηκε στον αγώνα με μεγάλο ενθουσιασμό. Οι Τούρκοι, θαυμάσιοι πολεμιστές στην άμυνα, ενισχύονταν από την πλεονεκτική εδαφική σύσταση, των υψωμάτων ανατολικά του Σαγγαρίου τα οποία είχαν καταστήσει απόρθητα δια ισχυρών οχυρωμάτων. Παρά τον άφθαστο ηρωισμό του Ελλήνων οπλιτών δεν επιτεύχθηκε ο στρατηγικός σκοπός της επιχείρησης. Ο ανδρείος και καρτερικός αντίπαλος που πολεμούσε υπέρ βωμών και εστιών είχε πολύ ισχυρή θέληση για να καμφθεί. Η βούλησή του ενισχύονταν από τον Baskomutan Κεμάλ, «ανήρ μεγάλης στρατιωτικής αξίας, εξαιρετικής δυναμικότητας και με το πλεονέκτημα ότι συγκέντρωνε εις τας χείρας του όλες τις εξουσίες».

Οι Έλληνες σταμάτησαν νικητές μπροστά στην τρίτη τουρκική αμυντική γραμμή και «εγκατέλειψαν το Γόρδιο, χωρίς να κόψουν το Δεσμό». Οι δυσαναπλήρωτες απώλειές τους και η απογοήτευση που τους κυρίεψε δεν άφηναν περιθώρια πλέον για άλλες επιθετικές ενέργειες. Η πρωτοβουλία είχε απολεσθεί. Δυστυχώς, η εκατονταετία από την επανάσταση του 1821 δεν έκλεισε με οριστικό θρίαμβο κατά του παλαιού εχθρού.