Μέσα στις σελίδες του βιβλίου δίνεται το στίγμα μιας εποχής έτσι όπως την είδαν τα μάτια ενός παιδιού που τώρα πια μεγάλωσε. Έτσι όπως "λειτούργησαν" στην καινούργια τους πατρίδα οι πρόσφυγες, που σκορπίστηκαν σε άγνωστα σταυροδρόμια, στριμώχτηκαν σε παράγκες, υπέφεραν από το ασήκωτο βάρος της μνήμης κι όμως επέζησαν. Έτσι όπως οι πολιτικές εξελίξεις επηρέασαν, αδιαφόρησαν και στιγμάτισαν με την αλλόκοτη λογική των καιρών.

Οι μνήμες στροβιλίζονται σαν χρωματιστά μεταξωτά μαντίλια, κρύβουν μυστικά που τ' ανεμίζουν σαν σημαιάκια, φτιάχνουν ένα θαυμαστό πέπλο που πέφτει κυματίζοντας απαλά και τυλίγει σαν πρωϊνή απατηλή ομίχλη.

Είναι ένα οδοιπορικό φορτωμένο θύμησες, γραμμένο προτού ξεθωριάσει μέσα μου, για τα χρόνια που πέρασαν, τους ανθρώπους που τα χρωμάτισαν, την πόλη που σκιαγράφησε τη ζωή τους, τη ζωή μου, την αιώνια Πάτρα.