Είμαι η Κίκκα και περπάτησα τον μοναχικό δρόμο της ψυχογενούς βουλιμίας για επτά χρόνια.
Έκανα περισσότερες από δέκα χιλιάδες φορές εμετό και είδα τα παιδικά μου όνειρα σκελετωμένα, σχεδόν νεκρά...
Ένιωθα να με κυνηγάνε οι θερμίδες σαν δαίμονες που θέλανε να με κατασπαράξουν...
Έφτασα τα τριανταδύο κιλά και μύρισα τον θάνατο, μα λίγο πριν πέσω στο κενό, θυμήθηκα το κορίτσι με το τριαντάφυλλο...
Σήμερα είμαι εδώ για σένα! Για σένα που ψάχνεις απεγνωσμένα να βγεις από αυτό το μαρτύριο! Είμαι εδώ, να σε πιάσω από το χέρι και να σου δείξω τον δρόμο για την απέναντι όχθη! Να περπατήσω μαζί σου στο πλάι σου και να σε νιώσω... Μπόρεσα, μπορούμε, ΜΠΟΡΕΙΣ!