Αναδρομή στο παρελθόν με τη σκέψη στο μέλλον. Ανοιχτό παράθυρο στον έξω κόσμο από το μεταίχμιο του «άλλου κόσμου». Λύτρωση από τα δεσμά της μεσαιωνικής φυλακής. Η πορεία ενός ανθρώπου κι αγωνιστή στη ζωή και στον αγώνα, από τα παιδικά χρόνια μέχρι την Κατοχή. Βιώματα, εντυπώσεις, γνωριμίες, με πεθαμένους και ζωντανούς, με φίλους και εχθρούς, κι αναρίθμητα περιστατικά, αποτυπωμένα στη μνήμη και τυπωμένα στο χαρτί. Και με μια γλώσσα ζωντανή, γλαφυρή και, προπαντός, απλή. Να τι είναι τούτο το βιβλίο κοντολογίς. Το πρώτο μιας Τριλογίας -σύμφωνα με τα σχέδια του συγγραφέα- με τίτλο Αναμνήσεις ενός αντάρτη. Ενός αντάρτη, ενός κομμουνιστή, μελλοθάνατου, που γλίτωσε τελικά την εκτέλεση και επέζησε. Γραμμένο στις Φυλακές Ιτζεδίν Κρήτης και σε άλλα κάτεργα, αρχής γενομένης από το 1957...

Το στίγμα του βιβλίου το βρίσκει κανείς στις πρώτες γραμμές. Στην αρχή του πρώτου κεφαλαίου, που έχει και θέση προλόγου: «Η γενιά μου μεγάλωσε γρήγορα. Ωρίμασε πρόωρα. Έτσι το θέλησε η Ιστορία. Μας άρπαξε απ' τα θρανία και την παιδική ξεγνοιασιά. Και μας φόρτωσε το ντουφέκι και την ευθύνη για τη λευτεριά. Μεγάλο το βάρος για τις πλάτες μας. Το σηκώσαμε. Και φανήκαμε άξιοι. Μα σταθήκαμε άτυχοι...» Και το μήνυμα βγαίνει από εκεί που κλείνει αυτό το κεφάλαιο: «...Γράφω τη νύχτα. Απ' έξω περιφέρονται οι δεσμοφύλακες. Γράφω και ξαγρυπνώ. Οι έρευνες είναι συχνές. Μπορεί αυτές οι σελίδες να μη φτάσουν ποτέ στα χέρια σας. Μπορεί να μου τις αρπάξουν. Μα θα συνεχίσω. Έχω χρέος. Πήρα την απόφαση. Είναι κι αυτή μια μάχη. Μάχη δύσκολη κι άνιση. Ακόμα και κάπως αμφίβολη. Μα θα τη δώσω. Εμείς παλεύουμε πάντα. Και μέσα απ' τα κάτεργα. Και κάτω από την κρεμάλα. Τη θέλησή μας τίποτα δεν μπορεί να τη λυγίσει. Και το μήνυμά μας δεν είναι μήνυμα θανάτου. Είναι μήνυμα ζωής».