«Ο Ιωνάθαν ένιωσε να ξυπνάει το αίμα το αλήτικο.Τι ωραίοι τρελοί, μονολόγησε, πόσο ξένοι προς την ευρωπαϊκή θλίψη για τον κόσμο!. Έβλεπε, στην αλλόκοτη αυτή συντροφιά, τους ιδεώδεις κωμωδούς της ασκητικής ιδεολογίας. Αν ο Λόγος είναι ζωοποιός, έχω κάθε λόγο να είμαι ζωντανός, είπε και ρίχτηκε στο χορό, με τον οποίο έσπευσαν να γιορτάσουν οι Σοφοί το μεγαλειώδες ναυάγιο του Κρασοπινάκη. Τον δέχτηκαν με ενθουσιασμό. Η Ρηνιώ παράτησε τις κούπες και άρχισε να στριφογυρίζει το φιλντισένιο της κορμί, κοιτάζοντάς τον βαθιά μέσα στην ανταριασμένη του ψυχή».