Σε αυτή τη συλλογή, που εκδόθηκε πρώτη φορά το 1912, ο Κόνραντ ζωντάνεψε τον κόσμο της θάλασσας και των κυνηγών της περιπέτειας επάνω της. Ο μοναδικός δεσμός ανάμεσα σε αυτές τις τρεις νουβέλες, έγραψε, είναι κατά κάποιον τρόπο γεωγραφικός, διότι το σκηνικό που διαδραματίζονται, είτε είναι θάλασσα, είτε στεριά, βρίσκεται στην ίδια περιοχή που μπορεί να ονομασθεί ως η περιοχή του Ινδικού Ωκεανού.

Οι νουβέλες αυτές καθαυτές είναι εντυπωσιακά δείγματα του σύντομου διηγήματος του συγγραφέα. Με βασικά στοιχεία στην αφήγηση την περιπέτεια και την ένταση της αγωνίας για την εξέλιξη- το... κοινώς λεγόμενο σασπένς - αλλά και την τραγωδία και τη ρομαντική ατμόσφαιρα, αυτά τα διηγήματα ανακαλούν στη μνήμη την ατμόσφαιρα των Ανατολικών Ινδιών και των ηρώων σε αυτά: Του αμαρτωλού Τζάκομπους και της Αλίς, της ναυαγού κόρης του. Του νεαρού πλοιάρχου, ο οποίος, εκπλήσσοντας τον ίδιο τον εαυτό του, παίρνει στο καράβι ένα μυστηριώδη κολυμβητή στον Κόλπο του Σιάμ. Και στο τελευταίο, ένα διήγημα για το οποίο κάποιος αναγνώστης είπε κάποτε πως ήταν τόσο ανυπόφορα δραματικό, ώστε ο Κόνραντ δεν είχε το δικαίωμα να το δημοσιεύσει, και στο οποίο, η Φρέγια είναι μια από τις πλέον ανθεκτικές στο χρόνο και συγχρόνως συναρπαστικές ηρωίδες του.