"Κατηφορίζω προς το ποτάμι, αγνοώντας την αποδοκιμασία της μητέρας μου. Πέφτω  στο νερό που αργοκυλάει νωχελικά. Εδώ τουλάχιστον δεν έχει αλλάξει τίποτε. Το μπανιερό που φουσκώνει σα μπαλόνι γύρω από το σώμα μου και το τραβάω προς τα κάτω. Λύνω τα μαλλιά μου και τα αφήνω να απλωθούν ελεύθερα. Απλώνω τα χέρια στην επιφάνεια του νερού, με τις παλάμες προς τα κάτω."

Η Μάνθρι, νεαρή γυναίκα στη Σρι Λάνκα, μένει έκθαμβη μπροστά στην υπόσχεση της ζωής και προσδοκά το μέλλον, όπου θα εκπληρωθούν τα όνειρά της. Μετά από χρόνια, βρίσκεται  παντρεμένη χωρίς έρωτα, σε ξένη χώρα και αποκομμένη από τα δύο παιδιά της. Διχασμένη ανάμεσα στο ειδυλλιακό παρελθόν -στο οποίο δεν μπορεί να ξαναγυρίσει- και στο σπαραχτικό παρόν που την πληγώνει, διατηρεί πάντα την επαφή με αυτά τα όνειρα και αγαπάει με πάθος τη ζωή.

Αν το φεγγάρι χαμογελούσε. Ένα λυρικό μυθιστόρημα, ένα συγκινητικό παραμύθι για τους πανίσχυρους δεσμούς που καθορίζουν τη ζωή μιας γυναίκας.