Ήταν 20 Οκτωβρίου του 2012, όταν ο Ούγκο Τσάβες προχωρούσε στην ιστορική αυτή παρέμβασή του - δύο εβδομάδες μετά την εκλογή του για τέταρτη φορά ως Πρόεδρος της Βενεζουέλας και τεσσεράμισι μήνες πριν το θάνατό του.

Με αυτή του την «πολιτική διαθήκη» ο μπολιβαριανός ηγέτης άσκησε κριτική στη στάση και στο πνεύμα, που έβλεπε να επικρατούν στις «κορυφές» του βενεζουελάνικου μεταβατικού εγχειρήματος και που τον έκαναν να νιώθει πιο επιτακτική την ανάγκη για τομές, ώστε το εγχείρημα αυτό να μην αποτύχει.

Το περίφημο «κομμούνα ή τίποτα», που στο πλαίσιο της κριτικής αυτής ξεστομίζει, συνοψίζει ένα βαθύ, απαιτητικό και ιδιαίτερα επίκαιρο αίτημα αναπροσανατολισμού: στην κοινωνική ιδιοκτησία και στην πολιτιστική αλλαγή στην αυτοδιαχείριση και στην κριτική και αυτοκριτική στην αποκέντρωση και στη λαϊκή συμμετοχή και πρωταγωνιστικότητα στη δημοκρατία και στην πλέρια ανάπτυξη του ανθρώπου.

Μες στην εν εξελίξει άγρια καπιταλιστική αναδιάρθρωση, που με πρόσχημα τον κορωνοϊό SARS-Co-2 προωθεί στο έπακρο, ως ζωτικές της προϋποθέσεις, το ξερίζωμα της δημοκρατίας και την απανθρωποποίηση του ανθρώπου, η «Αλλαγή Ρότας» γίνεται ολόκληρη μια μεγάλη, επίκαιρη κατάφαση στο ερώτημα: «Υπάρχει άλλος δρόμος;»