Το βιβλίο «Αλλαγές στις αντιλήψεις των εργαζομένων για την κοινωνική προστασία μέσα από το βίωμα της Κρίσης» αποτελεί μια κοινωνιολογική επισκόπηση βασικών θεωρητικών και ερευνητικών μελετών, η οποία εξετάζει πώς το φαινόμενο της κρίσης επηρεάζει τις αντιλήψεις των εργαζομένων για την κοινωνική προστασία και την εργασία. Η κρίση ως βίωμα δεν αλλάζει μόνο την οικονομία, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους και τη σχέση τους με την κοινωνία και τους θεσμούς.

Μέσα από τις κεντρικές κοινωνιολογικές θεωρίες για τις επιπτώσεις του βιώματος της κρίσης (Durkheim, Merton, Marx, Jahoda, Weber, DuBois κ.ά) αναλύεται το πώς οι εργαζόμενοι, ιδίως σε επισφαλείς ή άτυπες μορφές απασχόλησης, βιώνουν την αποξένωση, την ανασφάλεια και την αδυναμία κοινωνικής ένταξης. Η κρίση δεν ορίζεται μόνο οικονομικά αλλά και ως κρίση ταυτότητας και θεσμών, οδηγώντας σε «κανονικοποίηση» φαινομένων όπως η ανεργία. Παράλληλα, οι μορφές απασχόλησης αλλάζουν: η διάκριση μεταξύ εξαρτημένης και μη εξαρτημένης εργασίας θολώνει, και ένα μεγάλο μέρος εργαζομένων παραμένει νομικά απροστάτευτο, καθώς κινείται στη γκρίζα ζώνη της απασχολησιμότητας.

Ταυτόχρονα, η τεχνολογία και η μετάβαση στον καπιταλισμό των υπηρεσιών επιτείνουν την ατομικότητα, αποδυναμώνοντας συλλογικές δομές αλληλεγγύης. Έτσι η εργασία από κοινωνικό δικαίωμα μετατρέπεται σε εργαλείο επιβίωσης. Το βιβλίο καταλήγει στο ότι η κρίση μεταβάλει ριζικά το πώς οι εργαζόμενοι νοηματοδοτούν τον εαυτό τους, την εργασία και τις σχέσεις τους με το κράτος και την κοινωνία, αναδεικνύοντας την ανάγκη για νέες, ουσιαστικές μορφές κοινωνικής προστασίας στο πεδίο που θεραπεύει η επιστήμη της Κοινωνικής Πολιτικής.