Πριν μεταβεί για πρώτη φορά στη Σκιάθο, τη Μ. Παρασκευή του 1928 -ο Οκτάβιος Μερλιέ- και συναντήσει τις τρεις επιζώσες ακόμα τότε αδελφές του Παπαδιαμάντη, ήταν ήδη κάτοχος όλου του πρωτότυπου παπαδιαμαντικού έργου. Ασχολούμενος μετά ταύτα και επί μία πενταετία με τον Παπαδιαμάντη κατέληξε στη συγγραφή βραχείας αλλά περισπούδαστης μελέτης εβδομήντα περίπου σελίδων υπό τον τίτλο: Alexandre Papadiamandis. Sa vie et son oevre. Η μελέτη αυτή, η πρώτη που εξετάζει σφαιρικα και συνολικά και όχι αποσπασματικά το έργο του μεγάλου δημιουργού, τοποθετήθηκε από τον συγγραφέα ως Εισαγωγή στη γαλλική μετάφραση επτά διηγημάτων του Παπαδιαμάντη, η οποία κυκλοφόρησε υπό τον γενικό τίτλο Skiathos, ile grecque.

Η μελέτη του Μερλιέ διακρίνεται από σπάνια (ιδίως γι? ξένο) γνώση της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού πολιτισμού, των δογμάτων της ορθοδόξου Εκκλησίας και ιδιαίτερα του λειτουργικού της, καθώς και από απόλυτη γνώση τού έργου του Παπαδιαμάντη, έως την παραμικρή λεπτομέρεια. Η μελέτη περιλαμβάνει στοιχεία βιογραφικά, το έργο του και αναφορές στη γλώσσα και το ύφος των κειμένων του. Δυστυχώς, ένα τόσο εμβριθές και απολύτως άρτιο έργο πρώιμης (για την παπαδιαμαντική έρευνα) ωριμότητας και επίσης ένα έργο στο οποίο παραπέμπουν οι περισσότεροι μελετητές του Παπαδιαμάντη, είχε μείνει έως σήμερα αμετάφραστο και επομένως άγνωστο στο παπαδιαμαντικό αλλά και το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό.