Ο συγγραφέας, όποιον θέλει σκοτώνει, γεννάει ανθρώπους, πολέμους, έρωτες. Παντοδύναμος. Έτσι και η Μαρίκα γράφει ένα μυθιστόρημα που αναφέρεται στον έρωτά της με τον Γιαννάκο.
Να ναι το μυθιστόρημα αυτό σαν ένα ακόμη παιδί της -το πρωτότοκο-, αν αποκτήσει παιδιά ή αν γράψει κι άλλα! Αυτή την ανάγκη την έχει από μικρή.
Γι αυτό κεντάει εργόχειρα ολογέμιστα με χρυσοκλωστές και παραδοσιακά μοτίβα. Σωστά έργα τέχνης!
Εμείς θα πεθάνουμε κι αυτά θα υπάρχουν· άσε με να κεντάω. Δε με κουράζει... μου αρέσει! Μήπως και η μουσική, για να ξορκίσει το θάνατο δε δημιουργήθηκε; Ο φόβος του θανάτου είναι ριζωμένος μέσα μας από τα γεννοφάσκια μας!