Το παρόν πόνημα έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό που έχει δημιουργηθεί στη νομική επιστήμη σχετικά με την ερμηνεία των συνεταιριστικών κανόνων δικαίου, για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, υπό το φως των διεθνών συνεταιριστικών αρχών, όπως αναδιατυπώθηκαν, μετά το έτος 1995, στο διεθνές συνεταιριστικό συνέδριο του Μάντσεστερ και υιοθετήθηκαν από την ΔΟΕ του ΟΗΕ με τη σύσταση 193/2002.

Στο κείμενο αναπτύσσεται η αντίθεση των διατάξεων του Ν 4384/2016 για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς προς τις διεθνείς αρχές του συνεργατισμού και να επισημαίνεται η στρέβλωση που δημιουργεί στον θεσμό η παρέκκλιση αυτή του νομοθέτη.

Ο Ν 4384/2016, στο μέρος των ρυθμίσεών του που αντιγράφει τον Ν 2810/2000, κινείται μέσα στο πνεύμα της ορθής κυρίως οικονομικής λειτουργίας του αγροτικού συνεταιρισμού, όπως παρατηρεί και ο συγγραφέας στην ανάλυση των αντίστοιχων οικονομικών διατάξεων. Όταν, όμως, ο νομοθέτης επιχειρεί να συγκεράσει τους δύο προγενέστερους νόμους (Ν 2810/2000 και 4015/2011), προκειμένου να εισάγει μία νεωτεριστική ρύθμιση, ανακύπτουν σοβαρά προβλήματα για την λειτουργία του. Η χρησιμότητα του πονήματος αυτού, βρίσκεται ακριβώς στη δυνατότητα που παρέχεται για την κατανόηση αυτού του αντιφατικού νομοθετήματος.

Ο συγγραφέας με επάρκεια αναλύει το πλαίσιο, μέσα στο οποίο πρέπει να λειτουργεί και να αναπτύσσεται ο συνεταιρισμός, ο οποίος αποτελεί τον οικονομικό θεσμό που έχει, ως επιχείρηση, περισσότερο μέλλον στον σύγχρονο κόσμο.

Πιο αναλυτικά, στην πρώτη ενότητα του έργου αναπτύσσονται οι γενικές συνεταιριστικές αρχές και το συναφές διεθνές πλαίσιο, η δεύτερη ενότητα αφιερώνεται στη σύσταση του αγροτικού συνεταιρισμού, και οι δύο επόμενες ενότητες στη λειτουργία και τη λήξη του.

Το ανά χείρας έργο αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο για όσους ασχολούνται με ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία των αγροτικών συνεταιρισμών.