Ένας μικρός αδιέξοδος δρόμος πίσω από την οδό Αγίας Ειρήνης -αδιέξοδος με την κυριολεκτική αλλά και τη μεταφορική του, συμβολική διάσταση- στάθηκε η αφορμή για μια ομάδα νέων εικαστικών δημιουργών να αντιμετωπίσει τα ζητήματα της καλλιτεχνικής έκφρασης εκεί όπου κυριολεκτικά χτυπά η καρδιά της πόλης.

Εκεί δηλαδή όπου στέκεται κανείς μόνος απέναντι τον καθρέφτη μιας πραγματικότητας γυμνής, σκληρής, απομυθοποιημένης, απέναντι στην πραγματικότητα της πόλης του και καλείται να αναρωτηθεί για την παρουσία του στον χώρο, για τον κοινωνικό του ρόλο, για τη λειτουργία της τέχνης του και γενικότερα για την καλλιτεχνική δημιουργία στη σημερινή <<πατρίδα των καιρών>>, την Αθήνα της κρίσης.

Είναι λοιπόν το α-διέξοδο αυτό μαζί και μια διέξοδος της τέχνης προς την αναζήτηση της ταυτότητας της, μια ακόμη πρόκληση για να στοχαστεί πάνω στις βαθύτερες αλήθειες της, ακόμη ένα μικρό βήμα στην ατελείωτη πορεία του διαλόγου του καλλιτέχνη με τη ζώσα πραγματικότητα γύρω του.
Γιάννης Ψυχοπαίδης