To μυθιστόρημα-σταθμός του Τζορτζ Όργουελ 1984 διασκευάζεται για πρώτη φορά σε θεατρικό μονόλογο. Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία του 20ού αιώνα, καθώς συνιστά μια προειδοποίηση για τις επιπτώσεις του ακραίου κρατικού ελέγχου και της προπαγάνδας. Ο Ουίνστον Σμιθ ζει σε έναν εφιαλτικό κόσμο που κυβερνά ένα δυστοπικό απολυταρχικό καθεστώς, στο οποίο όλοι οι κάτοικοι βρίσκονται υπό συνεχή παρακολούθηση. Ο ήρωας προσπαθεί να θυμηθεί πώς ήταν η ζωή του παλιά, πριν την επικράτηση του καθεστώτος, ενώ ταυτόχρονα ονειρεύεται έναν κόσμο χωρίς καταπίεση, όπου όλοι οι άνθρωποι θα ζουν ελεύθεροι.

Όταν ο Τζορτζ Όργουελ έγραφε το 1984, το τελευταίο του μυθιστόρημα, είχε, όπως αποδείχθηκε, εξαιρετική διορατικότητα για αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Διαρκείς πολεμικές συγκρούσεις, γενίκευση της βίας, εξελιγμένες τεχνικές επιτήρησης, κοινωνική ανισότητα, παραποίηση της πληροφορίας και καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, βρίσκουν το αντίκρισμά τους από τις σελίδες του βιβλίου στον σύγχρονο κόσμο.

Η παγκόσμια απήχηση του μυθιστορήματος σύντομα το μετέτρεψε σε ραδιοφωνικό έργο, ταινία, graphic novel και θεατρικό κείμενο. Στάθηκε έμπνευση για μια ολόκληρη γενιά ριάλιτι σόου, με την πασίγνωστη φράση: «Ο Μεγάλος Αδερφός σε βλέπει», να κατακλύζει τις τηλεοπτικές οθόνες, ενώ διάφοροι σταρ, όπως ο Stephen King, o David Bowie, το κατατάσσουν ανάμεσα στα αγαπημένα τους βιβλία.

Το μυθιστόρημα ξαναγράφεται από την Έλενα Τριανταφυλλοπούλου ως θεατρικό μονολογικό έργο όχι πλέον με την αγωνία της επαλήθευσής του και της κατανόησης της δυστοπίας που περιγράφει αφού το μέλλον είναι ήδη εδώ. Μεταγράφεται τώρα σε ένα καινούριο -ολοκαίνουριο- κείμενο που προσπαθεί να αποτινάξει, να ξορκίσει αυτό το παρόν, μέσα από την αφηγηματική δράση ενός και μόνο σκηνικού προσώπου. Η σύγχρονη ανάγνωση του 1984 περισσότερο μας θέτει σε επιφυλακή. Είναι μια υπενθύμιση. Να προσπαθούμε να διακρίνουμε τον άνθρωπο μες στο σκοτάδι.