Πιστεύω ότι, μεταξύ των ανθρώπων, η συνέπεια είναι το δυσκολότερο πράγμα να συναντήσει κανείς. Τίποτε δεν είναι πιο συνηθισμένο από την αντιφατικότητα. Είναι ανόητα απλοϊκό να περιφρονούμε και να καταγγέλλουμε ως ψέμα ό,τι απλώς μας φαίνεται απίθανο - συνηθισμένο ελάττωμα, αυτό, όσων θεωρούν ότι διαθέτουν περισσότερο ορθολογισμό από τους κοινούς θνητούς.

Εντέλει όλη η ανθρώπινη σοφία και η λογική σ αυτό κατατείνουν: να μας μαθαίνουν να μην φοβόμαστε τον θάνατο.
Όποιος μάθει στους ανθρώπους να πεθαίνουν, αυτός θα τους μάθει και να ζουν.
Μπορεί να προσπαθείτε να επεκτείνετε την ζωή σας, όμως ό,τι και να κάνετε δεν θα μειώσετε κατά τίποτε τον χρόνο που θα περάσετε νεκρός. Όσο κι αν διαρκέσει η ζωή σας, η κατάσταση που θα την διαδεχθεί -εκείνη που τόσο φαίνεστε να φοβάστε- θα έχει την ίδια διάρκεια που θα είχε ακόμη κι αν πεθαίνατε στα χέρια της τροφού σας: "Ζήστε όσους αιώνες θέλετε, αλλ ο θάνατος θα είναι και πάλι αιώνιος" (Λουκρήτιος).

Δεν έχω ποτέ την πρόθεση να χειρισθώ πλήρως ένα θέμα, καθώς δεν υπάρχει τίποτε που να βλέπω μέχρι το βάθος του. Έχω την ευχαρίστηση να το προσεγγίζω υπό μια γωνία διαφορετική από την κατά κανόνα επιλεγόμενη.
Παραμένω ελεύθερος να διαφοροποιώ όσο το επιθυμώ τα θέματα που προσεγγίζω και τον τρόπο με τον οποίο το κάνω. Χωρίς να με σταματούν αμφιβολίες, ούτε αβεβαιότητες, ούτε άλλωστε εκείνο που για μένα τα υπερβαίνει όλα - η άγνοιά μου.