Η αφήγηση της αληθινής ιστορίας μιας πολύκλαδης οικογένειας από το Πήλιο, μέσα από τα μάτια μιας πολύπαθης γυναίκας, γίνεται η αφορμή για να ξετυλιχθεί με ύφος απαράμιλλο ο τρόπος που βιώνει και νιώθει τα πάθη της ζωής η ελληνική ψυχή, στην περιπετειώδη της πορεία από τα προπολεμικά χρόνια ως τα τώρα.
Η χαρά, η λύπη, ο γάμος, ο θάνατος, οι σχέσεις, οι προδοσίες, ο πόλεμος, η ξενητειά, το αντάμωμα, όλα αυτά που ορίζουν για δεκαετίες ολόκληρες τους ρυθμούς της ελληνικής ζωής προσφέρονται απλόχερα μέσα από την ντοπιολαλιά της γυναικείας αφήγησης. Η απουσία συναισθηματικής υπερβολής καθιστά το λόγο αυστηρό, γήινο, στέρεο και την ίδια στιγμή γλαφυρό, συγκινητικό, καίριο.
Η συλλογική μας μνήμη βρίσκεται εδώ -για όλους μας υπάρχει κάτι λίγο ή κάτι πολύ να συλλέξουμε και να αφυπνίσουμε εντός μας!