ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ

Στην ιστορία του ισλάμ η μεταρρύθμιση αποτέλεσε μια προσπάθεια για την καλή και πιστή τήρηση των προφητικών παραδόσεων και την άμυνα κατά των λεγομένων καινοτομιών στο δογματικό περιεχόμενο και στη λατρευτική ζωή των μουσουλμάνων. Θα μπορούσε κανείς να απομονώσει μέσα στη διάρκεια των αιώνων συγκεκριμένες στιγμές, όπου η ισλαμική παράδοση έδειξε έναν ιδιαίτερο μεταρρυθμιστικό ζήλο ως αποτέλεσμα της δυναμικής που πάντα τη διέκρινε, τόσο στο πολιτικό πεδίο όσο και σε αυτό των ιδεών. Το κίνημα του σαλαφισμού ανήκει σε αυτό τον χώρο. Ενώ στη δυτική και ουκ ολίγες φορές και στην ισλαμική βιβλιογραφία ο σαλαφισμός ταυτίστηκε -άστοχα- με το ριζοσπαστικό ισλάμ, αφού αποτελεί στερεότυπο ότι οι σαλαφιστές ή ουαχαμπίτες είναι οπαδοί της ισλαμικής τρομοκρατίας και του ισλαμικού εξτρεμισμού, εντούτοις όμως οι σαλαφιστές εναντιώνονται στο φαινόμενο του πολιτικού ισλάμ και της ισλαμικής τρομοκρατίας. Οι ίδιοι αποκήρυξαν τους ισλαμιστές ως αιρετικούς και καταδίκασαν κάθε επαναστατική απόπειρα. Για τη σαλαφιτική κοσμοθεωρία και πολιτική φιλοσοφία, οι ισλαμιστές αποτελούν την αναβίωση της αρχαίας αίρεσης των χαριτζιτών, η οποία απέβλεπε στην επιβολή της ιδεολογίας τους με κάθε μέσο, ακόμη και με τη βία. Οι ίδιοι δηλώνουν θεωρητικά και πρακτικά αντίθετοι σε κάθε μορφή πολιτικοποίησης του ισλάμ, ενώ δείχνουν απόλυτη υπακοή στο καθεστώς, ακόμη και αν αυτό δεν διακατέχεται από το ισλαμικό ιδεώδες. Κατά βάση αποτελεί ένα αμιγώς θεολογικό κίνημα που ως απώτερο σκοπό έχει την επιστροφή στις θεμελιακές πηγές του ισλάμ.