Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

Γνωρίζουμε ότι το Σύμπαν διαστέλλεται, όμως οι θεωρίες σχετικά με το μέλλον του είναι αμφιλεγόμενες.
'Αραγε, θα συνεχίσει να υπάρχει ή θα εξαφανιστεί;

Η μοίρα του εξαρτάται από την ποσότητα και τις ιδιότητες της ύλης που περιέχει. Δηλαδή, προκειμένου να αποφανθούμε για το μέλλον του Σύμπαντος, πρέπει πρώτα να το... ζυγίσουμε! Εξαιρετικά αποκαρδιωτική προοπτική. Παρ' όλα αυτά, οι προσπάθειες έχουν ήδη αποκαλύψει μια μεγάλη έκπληξη: υπάρχουν πολύ περισσότερα «εκεί έξω» από όσα μπορούν να ανιχνεύσουν τα τηλεσκόπια. Μια αόρατη «ουσία» μεταβάλλει δραματικά το βάρος του Σύμπαντος και επηρεάζει τη συμπεριφορά του. 'Αραγε, πρόκειται για την «Πεμπτουσία» του Αριστοτέλη; Πού κρύβεται αυτή η «σκοτεινή ύλη»;
Ο φυσικός Λόρενς Κράους παρουσιάζει την πιο εκπληκτική ανακάλυψη του αιώνα μας: οι διακυμάνσεις του κβαντικού κενού παράγουν ενέργεια. Στα μήκη και τα πλάτη της διαγαλαξιακής αβύσσου, η ενέργεια πολλαπλασιάζεται, διαμορφώνει ανάλογα τη βαρύτητα και καθορίζει τη μοίρα του Σύμπαντος. Ο κενός χώρος είναι ο δημιουργός μιας απόκοσμης ενέργειας, διαχειρίζεται τη μάζα και δρομολογεί την Κοσμική εξέλιξη.

Ο Αριστοτέλης περιγράφει ως «πέμπτη ουσία» το ουράνιο υλικό που έρχεται να προστεθεί στη γη, στον αέρα, στη φωτιά και στο νερό (στα τέσσερα γνωστά στοιχεία του Κόσμου).
Η «πεμπτουσία» του Αριστοτέλη ήταν ο αιθέρας, το υλικό που θεωρήθηκε -έως και τον δέκατο ένατο αιώνα- ότι διαπερνούσε τον κενό χώρο. Πριν από μια δεκαετία, η σκοτεινή ύλη έμοιαζε να είναι ένα είδος σύγχρονης «πεμπτουσίας».
Σήμερα, ακολουθώντας το πνεύμα του Αριστοτέλη περί ουράνιου αιθέρα, θα λέγαμε ότι η «πεμπτουσία» του Σύμπαντος είναι η ενέργεια που παράγει το κβαντικό κενό - είναι η απίστευτη διαδικασία όπου σωματίδια γεννιούνται μέσα από το τίποτα και -στην κλίμακα του μακρόκοσμου- καθορίζουν το μέλλον που επιφυλάσσεται στο Σύμπαν μας.