Ο τρόπος με τον οποίο κινούνται οι αναβάτες και οι μοτοσυκλέτες (είτε είναι στο πελοτόν είτε καθώς επιτίθεται σε ένα ενδιάμεσο σπριντ) είναι απίστευτα ομαλή. Το μόνο μου παράπονο σε αυτήν την πλευρά του παιχνιδιού είναι η έλλειψη συντριβής. Εάν αποφασίσετε να κάνετε μια απότομη κατηφόρα αριστερά με πλήρη κλίση, το χειρότερο που θα βιώσετε είναι να σταματήσετε εντελώς αντί να πετάξετε από το ποδήλατο και να προκαλέσετε εξάρθρωση του ώμου. Η ηχητική πλευρά του παιχνιδιού είναι κάπως απογοητευτική. Ενώ στην αρχή το παιχνίδι φαίνεται να επιλέγει όλα τα κουτάκια σχετικά με τους ήχους που θα περιμένατε από τον αγώνα (θόρυβοι από το πλήθος, ατμόσφαιρα και σχόλια του παιχνιδιού), όταν ακούτε προσεκτικά τον ήχο, συνειδητοποιείτε ότι δεν είναι υπέροχο. Το πλήθος απλώς επαναλαμβάνει τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά και το ίδιο ισχύει και για τη σχολιαστική πλευρά των πραγμάτων. Για ένα υπερρεαλιστικό παιχνίδι, που βασίζεται στην οικοδόμηση, αυτό είναι ένα κραυγαλέο λάθος από τους προγραμματιστές..