Το 1894 ξεκινά η μεγάλη αναζήτηση του Ισίδωρου Αρβανίτη, του επίμονου και τελειομανή Πλωμαρίτη που ψάχνει ακούραστα να βρει τα ιδανικά υλικά για να φτιάξει την τέλεια συνταγή για το Ούζο. Μετά από πολλά ταξίδια, θα βρει επιτέλους αυτό που ψάχνει. Την περίφημη συνταγή που θα του δώσει τη γεύση ακριβώς που ονειρευόταν: μία γεύση που να δένει με την παράδοση, ένα ποτό καθαρό σαν το κύμα του Αιγαίου. Χρόνια μετά, αυτή η λεπτή αλλά και πλούσια γεύση, που συνδυάζει αρμονικά τον παραδοσιακό τρόπο απόσταξης με το σύγχρονο τρόπο ζωής, θα σφραγιστεί μέσα σε ένα παραδοσιακό μπουκάλι με το χαρακτηριστικό φελλό.

Το Πλωμάρι δε θεωρείται τυχαία η πατρίδα του Ούζου. Στο σταυροδρόμι της Ασίας και της Ευρώπης, με τους απόηχους του Βυζαντίου να σβήνουν στις παραλίες του και τα αρώματα της Ανατολής να μεθούν τον ουρανό του, το Πλωμάρι μυήθηκε από παλιά στην τέχνη του Ούζου.

Η γεωγραφική θέση του νησιού, η θάλασσα και το πλούσιο έδαφος επέτρεψε στους ντόπιους παραγωγούς να φτιάξουν Ούζο εξαιρετικής ποιότητας. Ο γλυκάνισος από το γειτονικό Λισβόρι θεωρείται ο καλύτερος στον κόσμο, ενώ ο ποταμός Σεδούντας δίνει στο Ούζο το κρυστάλλινο νερό του. Τα υλικά αυτά, μαζί με τα αρωματικά που αναζήτησε στην άκρη της γης, ανακάτεψε ο Ισίδωρος σε ένα χάλκινο άμβυκα το 1894, δημιουργώντας την μοναδική συνταγή του Ούζου Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου.

Το Ούζο είναι ένας εξελιγμένος απόγονος των αποσταγμάτων στεμφύλων και άλλων ζυμωμένων σακχαρούχων πρώτων υλών. Κατατάσσεται στη γενική κατηγορία ανισούχων, των αλκοολούχων ποτών με άρωμα ανίσου. Τέτοιο άρωμα δίνουν ο γλυκάνισος, ο αστεροειδής άνισος και ο μάραθος. Η βασική διαφορά του Ούζου από άλλα ποτά με άρωμα γλυκάνισου είναι ο παραδοσιακός τρόπος απόσταξης που διαφέρει από τους υπόλοιπους. Η παραγωγή του Ούζου γίνεται παραδοσιακά και αποκλειστικά στην Ελλάδα, γι' αυτό και το Ούζο θεωρείται το εθνικό ποτό της χώρας μας.

Πώς πίνεται το Ούζο