Εμείς της γης οι κολασμένοι
Εμείς οι ταλαιπωρημένοι
Εμείς οι φτωχοί, οι αγράμματοι, οι φταίχτες
Εμείς που στην πόρτα σου ήρθαμε ένα άγριο πρωί με πόδια
ματωμένα και σου ζητήσαμε ένα κομμάτι ψωμί
Εμείς της γης οι άγριοι
Οι ποιητές οι δάσκαλοι οι λέκτορες
Οι άγιοι και οι φονιάδες
Που βαθιά μέσα στα μάτια μας κοίταξες με περιφρόνηση
και μετά μας ξήλωσες το δέρμα και το έκανες ακριβό άρωμα για
να φοράς τα πρωινά της Κυριακής πριν πας στην εκκλησία
Εμείς οι άστεγοι και οι απελπισμένοι
Εμείς που τα βράδια γινόμαστε εφιάλτης και σε κυνηγάμε μέσα
στα απόκοσμα σοκάκια του μυαλού σου
Εμείς εμείς εμείς
Βλέπεις μέσα στα μάτια μας το καθρέφτισμα ενός τέρατος;
Μην τρέχεις
Πού πας;
Δεν είμαστε εμείς
Εσύ είσαι