ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΟ ΑΡΓΑΣΙ ΑΛΛΟΤΕ

Τα χρόνια πέρασαν. Τα κορίτσια μεγάλωσαν.
Αλλα έφυγαν, άλλα έμειναν.
Η κάμαρα έμεινε εκεί. Το αλώνι, οι φτέρες, η εκκλησία στο Σκοπό, το πανηγύρι με τις φιτούρες, η μπετίνα που ίσως σκούριασε κάπου.
Αλλά τίποτε δεν χάθηκε στα αλήθεια.
Γιατί η μνήμη δεν είναι απλώς ανάμνηση. Είναι δεύτερο δέρμα.
Και αυτό το βίβλο γράφτηκε γι αυτόν το λόγο. Ναι, για να μην ξεχαστεί τίποτα!