Ο σημερινός άνθρωπος αναζητά συχνά σε αβαθείς πηγές την εσωτερική πληρότητα και προσπαθεί να αντλήσει χαρά από τις εφήμερες απολαύσεις, οι οποίες, διαθέτοντας μία “χρυσόσκονη” και ένα “γυαλιστερό περιτύλιγμα” καμουφλαρισμένης ευτυχίας, μιμούνται πειστικά και σφετερίζονται την πραγματική -εν Χριστώ- χαρά.

Η χαρά έχει χάσει το πραγματικό της νόημα και έχει αντικατασταθεί από μία επίπλαστη, παροδική χαρά, ενώ η εσωτερική ειρήνη έχει διασαλευτεί. Η έννοια της ευτυχίας, έχει παρερμηνευτεί, με αποτέλεσμα η αναζήτησή της, να μοιάζει με παιχνίδι του “κρυμμένου θησαυρού”, με αμφίβολη έκβαση. Η σοφία των Αγίων είναι απείρως μεγαλύτερη από την ψευτοκουλτούρα της σύγχρονης εποχής, που είναι συνυφασμένη με την γρήγορη, αναλώσιμη, ευμετάβλητη, φυγόπονη, “ανέξοδη” και πεπερασμένη εκπλήρωση της χαράς!

Μέσα από το “Κυνήγι της ΧΑΡΑΣ”, θα προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε και να “φωτίσουμε” τα “κρυφά μονοπάτια” της χαράς. Είναι στην ευχέρεια του κάθε ανθρώπου, εν ελευθερία, να επιλέξει ποιο είδος χαράς τον “γεμίζει” και τον “αναπαύει” περισσότερο. Ο Θεός δεν απαιτεί, δεν καταπιέζει, δεν εξαναγκάζει, δεν είναι εμπαθής, δεν θα στερηθεί κάτι, αν εμείς επιλέξουμε την λάθος πλευρά της χαράς. Εμείς, θα χάσουμε!

Εμείς τον έχουμε ανάγκη, όχι Αυτός εμάς, καθώς Αυτός είναι άπειρος, αέναος, “αυτόφωτος”, αυτοδόξαστος, αμετάβλητος και αναλλοίωτος. Εν ολίγοις, «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ? αυτός και εις τους αιώνας» (?βρ. ΙΓ’, 8). Να είστε πάντα χαρούμενοι!