Τα παιδιά από τις εργατικές πολυκατοικίες στα βόρεια της Βρέμης γνωρίζουν πως οι οικογένειές τους κατάγονται από την Τουρκία, τη Ρωσία, την Αλβανία. Με την Κάρλα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η γιαγιά της, η Μαριάμ, ήρθε από την Ισταμπούλ ως μετανάστρια εργάτρια τη δεκαετία του ’60. Έχει αρμενικές ρίζες, αλλά κανείς στην οικογένεια δεν μιλάει ανοιχτά γι’ αυτό. Όταν η Μαριάμ πεθαίνει, η Κάρλα ανακαλύπτει στο συρτάρι της ένα σημείωμα με ένα γυναικείο όνομα, ένα βραχιόλι και μια διεύθυνση στην Αρμενία. Η Κάρλα θα πείσει τον πατέρα της να ταξιδέψουν μαζί σε μια πατρίδα που κανείς από τους δυο τους δεν έχει επισκεφθεί. Ακολουθώντας το νήμα της οικογενειακής της ιστορίας η Κάρλα ανακαλύπτει μια Ανατολή εξωτική και άγρια. Τη γενοκτονία των Αρμενίων, την καταστροφή της Σμύρνης, το πογκρόμ του ’55. ’νθρωποι ζαρωμένοι από τον φόβο εθνικών εκκαθαρίσεων κρύβουν την ταυτότητα, ακόμα και το όνομά τους: «Στον δρόμο μάς φωνάζουν αλλιώς. Να ’σαι και χαρούμενη που μπορείς να κρατάς κρυφό τ’ όνομά σου», λέει στη Μαριάμ η μητέρα της. Κι έπειτα οι στρατιές των ανειδίκευτων στα εργοστάσια της Γερμανίας, με όλες τις παραφυάδες της ρατσιστικής αντιμετώπισής τους. Πίσω από τις εντυπωσιακά παράλληλες ιστορίες Αρμενίων και Ελλήνων του 20ού αιώνα, η Τσβιέρτνια δίνει φωνή σε μια ολόκληρη γενιά από παιδιά και εγγόνια μεταναστών εργατών.