Η Μάργκαρετ είναι ένας υπερευαίσθητος μεγεθυντικός φακός, προικισμένη με το ταλέντο να ανακαλύπτει τα σημαντικά στοιχεία της ζωής και να τα φέρνει με έναν ουσιαστικό τρόπο στην επιφάνεια.

Ενδιαφέρεται για τη γη, για τον μόχθο των ανθρώπων πάνω στη γη, για τα όντα που κατοικούν πάνω σε αυτή, για τον άνθρωπο που ξεχώρισε και ξανά για τους ανθρώπους που ξεχώρισαν από άλλους ανθρώπους, οι οποίοι προσπαθούν να ισορροπήσουν στο μικρό κενό που τους δίνεται.

Σε κάποια σημεία τα κείμενα της μου θύμισαν τις νεανικές αναγνώσεις μου του Στάινμπεκ, ο οποίος πάντα μου έδινε την εντύπωση ότι δεν έγραφε αλλά «μόνταρε» τη μία λέξη δίπλα στην άλλη. Με αυτόν τον τρόπο απέδιδε τον πρωτογονισμό των ηρώων του και τη σκληρότητα της γης που χαρακτήριζαν μια εποχή, της ανάπτυξης του νέου κόσμου. Το κατάφερνε μέσα από μια ματιά καθαρή και σκληρή, που όμως, ταυτόχρονα, εξέφραζε μια βαθιά αγάπη για τον άνθρωπο.