«Περνούσε από τις γειτονιές ο Λαζαράκης να κατεβή στο παζάρι και τα παιδιά τρέχανε από πίσω του και φωνάζανε: «Ο καμπούρης, ο καμπούρης!» Έμπαινε στα μαγαζιά ο Λαζαράκης να ρουφήξη κανένα κρασάκι, και οι παρέες του φωνάζανε: «Ε ! Λαζαράκη, βάρδα μη μας ρίξης τη λάμπα». Σήκωνε τα μάτια του να κυττάξη καμμιά όμορφη ο Λαζαράκης και τα κορίτσια μπήγανε τα γέλια: «Της την έκαψες την καρδιά, Λαζαράκη. Την πήρες στο λαιμό σου κι΄ αυτή....» του φώναζαν από πάνω από τις πεζούλες. Πήγαινε να μεταλάβη τη Μεγάλη Παρασκευή ο Λαζαράκης, μέσα στο ασκέρι, κι΄ ο παππάς τον αγριοκύτταζε: «Σήμερα βρήκες και συ, χριστιανέ μου, την μέρα να κοινωνήσης; Δεν ερχόσουν την πρώτη βδομάδα .... » τούλεγε. Και ο Λαζαράκης κατάπιν΄ έναν αναστεναγμό κ΄ έφευγε. Σε ποιον να πη τον πόνο του; Αλλος καμπούρης δεν ήταν στο νησί».
(Από την Εκδίκηση του καμπούρη)

Η βοσκοπούλα με τα μαργαριτάρια
Το βασιλόπουλο που χαμογελούσε
Το αγαπημένο αντρόγυνο
Ο γάμος της πεντάμορφης
Η εκδίκηση του καμπούρη
Ψεύτρα αγάπη
Η πολιτεία της σιωπής
Η στερνή αγάπη της Δροσούλας
Η καρδιά της κούκλας
Ο καμπούρης
Η αγάπη του σκιάχτρου
Ο ανθρώπινος πόνος
Ο προφήτης
Οι μενεξέδες
Το δρομαλάκι της ευτυχίας
Τα μάτια του τυφλού
Όμορφος κόσμος
Το φιλί
Το ατελείωτο παραμύθι
Ο πλούσιος, ο φτωχός και ο φιλόσοφος
Στις όχθες του ποταμού
Στο ξένο σπίτι
Το μοιρασμένο φλουρί
Νυν απολύοις