Σ’ αυτό το σπονδυλωτό ιστορικό μυθιστόρημα παρουσιάζονται δώδεκα πορτρέτα γυναικών, των οποίων ένα απ’ τα κοινά χαρακτηριστικά είναι η στενότερη ή περιστασιακή σχέση τους με την γιαγιά μου.

Πρόκειται για υπαρκτά πρόσωπα που έζησαν την ίδια πάνω - κάτω εποχή, συνεπώς οι ζωές τους εμπλέκονται -συνήθως άθελά τους - με τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα: τη Μικρασιατική καταστροφή στα 1922 και τη δύσκολη ζωή των προσφύγων στην Ελλάδα, τη δικτατορία του Μεταξά, τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Γερμανική Κατοχή, τα ζοφερά χρόνια του Εμφυλίου, τη χουντική Επταετία, τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, την πτώση του τείχους του Βερολίνου στα 1989...

Μέσα από την άλλοτε ευτράπελη κι άλλοτε δραματική εξιστόρησή τους από την αφηγήτρια, ο αναγνώστης παρακολουθεί πώς βίωσαν αυτές οι απλές γυναίκες τις παραπάνω ιστορικές συγκυρίες. Ωστόσο, η μυθοπλασία παρεμβαίνει κι εκείνη συχνά, συμπληρώνοντας την άμεση ή έμμεση γνώση των γεγονότων και προσδίδοντας διακριτικότητα στην παρουσίαση προσώπων και καταστάσεων.