Η ποιητική συλλογή Μανάβικο του Γιάννη Πούλου είναι ένας ψίθυρος που λέει ότι η ποίηση βρίσκεται παντού. Είναι επίσης η απόδειξη ότι για να κάνεις ποίηση που μιλάει στις καρδιές, δημιουργεί εικόνες, επαναφέρει μνήμες, δημιουργεί νέες, δεν χρειάζονται φανφάρες, βερμπαλισμοί, δύσκολες λέξεις, περίπλοκα νοήματα. Με την ελλειπτικότητα και την απλότητα που και οι ίδιες οι αναμνήσεις εμφανίζονται τις περισσότερες φορές στο παρόν, τα ποιήματα της συλλογής είναι μικρές υπενθυμίσεις ζωής• συγκινητικές, αστείες, σοβαρές και πάντα παιγνιώδεις.