Φαίνεται λοιπόν πως δεν υπάρχει άλλη
Επιλογή απ΄ το να παραδοθούμε, λέγαν
μεταξύ τους
οι πολιορκημένοι,
Όντως η νύχτα δεν ερχόταν ποτέ, η πόλη
Έσβηνε μονίμως στο άρρωστο φως μιας
ηρωικής λύπης,
Ο δ΄ εσμός των αιτούντων είχε φρακάρει
Όλους τους δρόμους και τις πλατείες, ενώ
Οι βιτρίνες ήτανε γεμάτες από πλήθη
Ανθρώπων συνωστισμένων σε θέσεις
των εκθεμάτων,
Και οι τηλεοράσεις
με την ένταση στο διαπασών
Μιας εποχής που δεν ημπορούσε να
Πεθάνει μα ούτε να ζήσει και κυρίως
Δεν μπορούσε να διαδεχθεί
τον εαυτό της
αποτελεσματικά
Πρόκειται μάλλον για εξωιστορικό συμβάν
Με όρους ιστορίας, αυτό το πανδαιμόνιο
που βλέπουμε μπροστά μας,
Είπε ο ένας Λάμα στον άλλον καθώς έκλεινε
Τη πόρτα του μοναστηριού πίσω του βαρειά
αδειάζοντας το cha στο ποτήρι του,
Είναι απλό, συνέχισε, αν οι πολιορκημένοι
Παραδοθούν θα τους λιανίσουν, αν όχι, το
αυτό,
Και τι πρέπει να γίνει, είπε ο άλλος Λάμα
Καθώς σκάλιζε την mandala του κόσμου
στο δάπεδο,
Τίποτα αγαπητέ μου, του αντείπε ο πρώτος
Η πολιορκία δε θα λήξει ούτε θα λυθεί ποτέ
Έως σήμερα δεν είδαμε τίποτε άλλο
Δεν πρόκειται να ζήσουμε κάτι άλλο
Είμαστε κλεισμένοι απ΄έξω
κλεισμένοι από μέσα
Κανείς δεν έρχεται να μας σκοτώσει
Κανείς δεν έρχεται να μας γλυτώσει
?,τι απομένει από την θηριώδη αναμονή
Είναι μια τρεμάμενη σκέψη,
φλόγα ενός κεριού
που πιθανώς ακόμη να μην έσβησε
ανά τους ανέμους