ΑΛΛΗΓΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Μια σαγηνευτική συλλογή διηγημάτων όπου η φαντασία συναντά την αλήθεια, μέσα από αλληγορικές ιστορίες για την εξουσία, την κοινωνία και τον εαυτό μας.

Όλες οι ιστορίες ξετυλίγονται στο ζωικό βασίλειο.
Ωστόσο, ένα περίεργο πράγμα συμβαίνει: ολες μοιάζουν τόσο, μα τόσο οικείες...
«Επιθυμώ η σκάλα να κατασκευαστεί σε ύψος ιδανικό για την απόκρυψη της αλήθειας. Μονάχα η μία πλευρά της ιστορίας να είναι ορατή, οι υπόλοιπες πενήντα έξι ποτέ να μην εμφανίζονται. Το ζώο που θα την ανεβαίνει θέλω να προσκολλάται σε λάθος συμπεράσματα, να βλέπει μόνο τη δυσβάσταχτη πλευρά της ζωής, να αναπτύσσει παντελώς λανθασμένη κρίση. Ακόμα και με καθάριο ουρανό ή φωτεινό ήλιο, να μην μπορεί να απαλλαγεί από την ομίχλη», βρυχήθηκε το λιοντάρι και το γουρούνι απέμεινε να τον κοιτάζει εμβρόντητο.
Ψελλίζοντας από την έκπληξή του, του απάντησε:

«Εξοχότατε, ζητώ συγγνώμη, όμως αδυνατώ να πράξω αυτό που μου ζητάτε. Δεν ξέρω πώς να φτιάχνω τέτοιες σκάλες. Αλλο στη ζωή μου δεν έμαθα απ’ το να διαλύω τις καταχνιές, να φτιάχνω δρόμους που οδηγούν σε ορίζοντες που λυτρώνουν, να ανοίγω τα μάτια των ζώων με την πολύτιμη προσφορά της αποστασιοποίησης».

Το λιοντάρι τον κοίταξε οργισμένο, οι βρυχηθμοί του βγήκαν βαθιοί και αποκρουστικοί. «Ανίκανε! Αχρηστε! Πέρνα αμέσως έξω από το βασίλειό μου. Ποιος σου είπε ότι θέλω να κυβερνώ ζώα που διαθέτουν αυτό το προνόμιο, να βλέπουν καθαρά, να κρίνουν καθαρά, να αποφαίνονται ορθά; Σε εξορίζω για πάντα. Ποτέ πια να μην πατήσεις το πόδι σου εδώ», είπε αμείλικτα και πράγματι, το γουρούνι εξαφανίστηκε από το δάσος.

Οι πιο αυστηροί νόμοι δεν γράφτηκαν ποτέ, αλλά όλοι τους ακολουθούν.