Στο βιβλίο εξετάζονται οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην Αθήνα αμέσως μετά την ήττα στους Αιγός ποταμούς το 405 και παρακολουθείται η πορεία της πόλεως, τόσο σε επίπεδο εσωτερικής όσο και σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, μέχρι το 387/6, οπότε και επιβλήθηκε ουσιαστικά στον ελληνικό κόσμο η ειρήνη του βασιλέως. η απόπειρα αυτή βασίζεται στις γραμματειακές πηγές της περιόδου (ιστοριογραφικά έργα, κείμενα διαλέξεων, επιδεικτικούς, επιτάφιους και δικανικούς λόγους) και στις σωζόμενες επιγραφικές μαρτυρίες, προκειμένου να καταδειχθεί ότι η νοοτροπία που κυριάρχησε στους Αθηναίους μετά τη συνθηκολόγηση του 404 και το καθεστώς των τριάκοντα/δέκα δεν φαίνεται να διαφέρει από αυτή που τους διακατείχε τον καιρό της ηγεμονίας τους, η οποία την είχε οδηγήσει εβδομήντα πέντε χρόνια νωρίτερα στη συγκρότηση της δηλιακής συμμαχίας και κατόπιν στη μετάλλαξή της σε αθηναϊκή αρχή. Παράλληλα, προσεγγίζονται κριτικά, αλλά και τοποθετούνται στα κατάλληλα ιστορικά τους συγκείμενα, κλασικές παραδοχές της νεότερης έρευνας για σημαντικά γεγονότα της υπό πραγμάτευση περιόδου.