Ένας φλογερός έρωτας γεννιέται ανάμεσα στον Ελληνοκύπριο Φοίβο Κ. και την Τουρκοκύπρια Εμινέ σ’ ένα χωριό της Αμμοχώστου. Ένας έρωτας πιο δυνατός από τις φλόγες του πολέμου. Ενός πολέμου που έμελλε να τους χωρίσει. Αφού πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς, χάθηκαν τα ίχνη τους... ...«Αυτή η ευλογημένη νήσος Κύπρος, κόρη μου, είναι φτιαγμένη από ύλη αστεριών ριγμένη σαν «χρυσοπράσινο φύλλο» στην πιο γαλάζια θάλασσα του κόσμου. Ωστόσο, είναι μια πατρίδα μοιρασμένη με συρματόπλεγμα και μαχαιριές, με βαρύ φόρο αίματος, ξένα στρατεύματα και κυανόκρανους. Μια πατρίδα που πονάει. Πώς να σου την παραδώσω, Αφροδίτη μου; Πώς θα την παραδώσομε στις επόμενες γενεές;» μου είπε μια μέρα ο πατέρας μου με βουρκωμένα μάτια, εκεί, στην πράσινη γραμμή.

Ομηρικές ιστορίες πολέμου και αγάπης ξεδιπλώνονται σ’ αυτό το αντιπολεμικό έργο-καταγγελία ενάντια στην εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή, για την επανένωση του νησιού, την αξιοπρέπεια, την ταυτότητα και την ειρήνη.