Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΑΒΟΔΕΤΗ

Ξέρω ένα νησί που μοιάζει
με αμπέλι στα τσαμπιά του κρέμονται
παροπλισμένα πλοία,
ο κορμός του είναι σκληρός
σαν τα χέρια του καβοδέτη
και τα φύλλα του μαλακά
σαν την καρδιά του.

Σε αυτό το νησί δεν υπάρχει στεριά:
οι άνθρωποι στέκονται όρθιοι
πάνω στις διάσπαρτες δέστρες
κρατώντας γερά στο χέρι τους
ένα σκοινί.

Σε αυτό το νησί οι άνθρωποι
κοιμούνται στο φτερό
σαν άλαλα πούπουλα
τρέμοντας μη χαλαρώσει
τα μέλη τους ο ύπνος
και τους γλιστρήσει από τα χέρια
το σκοινί.