«Σου ΄φερα λουλούδια - οι ζωντανοί βλεπόμαστε με την αφή» [σαν να ΄χει απ΄ όνειρο την ασυνάρτητη στιγμή]. Παραλογίζεται μισό φεγγάρι η καταχνιά: Νικόπολη με πυρετό κι εγκαύματα στα ξεραμένα χόρτα. Ποιος ν΄ ακουμπήσει χέρι στους θεούς; Πλησίασα κερί επάνω στα συντρίμμια: «Ψυχή σπασμένη - όργια ποντίκια».