ΕΝΑΣ ΑΙΩΝΑΣ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ

Ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ, μια από τις πιο ρηξικέλευθες φυσιογνωμίες του ευρωπαϊκού θεάτρου, άρχισε να γίνεται γνωστός στην Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα. Καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα η μετακένωση της δραματουργίας του συνέβαλε στη διαμόρφωση του ελληνικού θεατρικού τοπίου. Η παρούσα μελέτη ανασυνθέτει αυτή τη συναρπαστική πορεία: από τις πρώτες διστακτικές μεταφραστικές προσεγγίσεις και σκηνικές αποδόσεις έως τις μεταγενέστερες καθοριστικές θεατρικές παραγωγές, που κατόρθωσαν να αφήσουν το αποτύπωμά τους στον ελληνικό θεατρικό και λογοτεχνικό χώρο. Μέσα από οκτώ κεφάλαια που διαπλέκουν ιστορία, κριτική και δραματουργική ανάλυση, η έρευνα αποκαλύπτει τις κρυφές διαδρομές της πρόσληψης: ποια έργα επιλέχθηκαν και γιατί, πώς οι Έλληνες σκηνοθέτες και μεταφραστές προσέγγισαν το πολυσχιδές έργο του Στρίντμπεργκ, ποιες αντιστάσεις συνάντησε και πώς σταδιακά βρήκε τη θέση του στην ελληνική σκηνή.

Κεντρικό στοιχείο της μελέτης αποτελεί η εμπεριστατωμένη ανάλυση των στριντμπεργκικών κειμένων και η τοποθέτησή τους στα ευρωπαϊκά συμφραζόμενα της εποχής τους. Στηριζόμενη σε πλούσια βιβλιογραφία και ανέκδοτο αρχειακό υλικό, η έρευνα δεν περιορίζεται στα θεατρικά έργα, αλλά εξερευνά όλο το φάσμα της στριντμπεργκικής παραγωγής που μεταφέρθηκε στα ελληνικά.

Παράλληλα, συγκρίνει τις ελληνικές με τις σημαντικότερες ξένες θεατρικές παραγωγές που προηγήθηκαν, και διερευνά κατά πόσον και με ποιον τρόπο αυτές επηρέασαν την ελληνική «ανάγνωση» του Σουηδού συγγραφέα, είτε σκηνικά είτε μεταφραστικά. Η πρόσληψη του Στρίντμπεργκ μελετάται σε σχέση με την υποδοχή σημαντικών ξένων κινημάτων στην Ελλάδα (νατουραλισμός), καθώς και με τα σημαντικότερα εγχώρια κινήματα (δημοτικισμός), με λογοτεχνικά φαινόμενα («βορειομανία»), αλλά και με άλλους Σκανδιναβούς συγγραφείς (Ίψεν). Μια μελέτη που φωτίζει τόσο την ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου όσο και τους πολύπλοκους μηχανισμούς της πολιτισμικής μεταφοράς.