μόνο να ψιθυρίσω καταφέρνω
τους στίχους μου

μην και ακούσει η τυφλή
νυχτερίδα

στη σπηλιά ακίνητη
λούζομαι τα δάκρυα των σωθικών της γης

μέχρι να τους ανήκω

μέχρι το υγρό θεμέλιο

να διασχίσει την καρδιά μου

ελευθερώνοντας την πυγολαμπίδα

που ίσως φωτίσει
το σκοτάδι