Το βιβλίο αυτό μιλά για το άνοιγμα ως ορθόδοξο τρόπο ζωής. Το άνοιγμα αποτελεί έννοια κλειδί για την ορθόδοξη κατανόηση ολόκληρης της Αγίας Γραφής, αναπόσπαστο τμήμα της Ιεράς Παραδόσεως. Στο πλαίσιο του παρόντος τόμου, η έννοια του ανοίγματος δοκιμάστηκε καταρχάς στα ευαγγελικά αναγνώσματα Κυριακών και Μεγάλων Εορτών του Ορθόδοξου Εκκλησιαστικού Έτους.

Ο Χριστός μας καλεί σε μία επώδυνη πορεία διαστολής εαυτού, ώστε να χωρέσουμε μέσα μας τον άλλο, συμπεριλαμβανομένου αυτού που μας εχθρεύεται, που μας υποβλέπει, που επιχειρεί να μας διαγκωνίσει, που μας καταριέται, που μας μισεί. Η διάνοιξή μας ώστε να χωρέσουμε ώς και τον αντίδικό μας είναι προϋπόθεση για να γίνουμε «υιοί του Πατρός του εν ουρανοίς» (Ματθ. ε΄, 44-45). Έτσι εχθρός μας δεν είναι αυτός που μας εχθρεύεται, αλλά ο ίδιος μας ο εαυτός που αποτυγχάνει να χωρέσει μέσα του όποιον τον αδικεί, αφήνοντάς τον να στέκει απέναντί του, αντί να τον αγκαλιάσει ως πολύτιμο ευεργέτη του.

Κάθε άνθρωπος είναι «εικόνα» του Χριστού, με αποτέλεσμα σε κάθε άνθρωπο, τον οποίο αρνούμαστε να χωρέσουμε μέσα μας ως πολύτιμο τμήμα του εαυτού μας, να αρνούμαστε τον Ίδιο τον Χριστό. Και, αντιθέτως, η υπέρβαση εν Αγίω Πνεύματι της δυσκολίας να συνυπάρξουμε με έναν άνθρωπο διευρύνει κάθε φορά τα πνευματικά μας όρια με το να υποδεχόμαστε στο πρόσωπο που μας δυσκολεύει τον Ίδιο τον Χριστό. Τα πρόσωπα που δυσκολευόμαστε να αγαπήσουμε είναι τελικά οι μεγαλύτερες ευλογίες της ζωής μας, αφού μας επιτρέπουν την ανατροπή της πεπτωκυίας συνθήκης να αγαπάμε μόνο τους φίλους μας, ενώ συγχρόνως αποτελούν τις μεγάλες ευκαιρίες για την διεύρυνση των πνευματικών μας οριζόντων, ώστε να χωρέσουμε τον Ίδιο τον Χριστό...