Η παρούσα μονογραφία είναι βελτιωμένη έκδοση αυτής του 1990 (Το μοναστήρι των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων στο Γλινάδο Να ξου), με νέα στοιχεία και πρόσφατη βιβλιογραφία.

Το μονύδριο των Αγίων Σαράντα, μετόχι της μονής Ξηροποτάμου του Αγίου Όρους, «ανήκει» στην αγιορείτικη ιστορία, στη ναξιακή (και στη γλιναδιώτικη, ειδικότερα). Η έρευνα του βίου του μάς παρέσχε την ευκαιρία να γνωρίσουμε όψεις της κοινωνικής και θρησκευτικής ζωής της Νάξου συνέβαλε στη σπουδή των στάσεων και των συμπεριφορών κάποιων κοινωνικών της «τάξεων», στη μελέτη (γενικά) της θρησκευτικότητας του ναξιακού λαού, εννοουμένης όχι μόνον ως ενός συνόλου θρησκευτικών πίστεων και λατρευτικών εκδηλώσεων εκ μέρους του, αλλά ως ενός σύνθετου φαινομένου, με καθοριστικό του στοιχείο τον οικονομικό παράγοντα (και πώς αυτός διαπλέκεται με τον ιδεολογικό και τον τελετουργικό).

Πάντως, οι πνευματικές, πολιτισμικές, παιδευτικές και άλλες σχέσεις που δημιούργησαν οι μονές του Αγίου Όρους διά των μετοχίων τους με αγροτικούς και αστικούς πληθυσμούς του ορθοδόξου κόσμου, ιδίως του πλησιοχώρου προς αυτές, σε διαφορετικό πάντως βαθμό κι εκεί, δεν απεδείχθησαν ως συμπεράσματα και της παρούσας «μελέτης περίπτωσης». Συνέβαλαν σ΄ αυτό τα ειδικά (εξακριβωμένα) δεδομένα και οι ειδικές συνθήκες που συγκροτούσαν την περίπτωση του ναξιακού μετοχίου. Αντιθέτως, η προσφορά του στην Εκπαίδευση της νήσου, από το 1829 κ.ε.. θα πρέπει να θεωρηθεί αδιάσειστο πόρισμα της μελέτης.