Το περιεχόμενο του παρόντος βιβλίου αναφέρεται στις διαρκείς προσπάθειες αναζήτησης κονδυλίων από φορείς του εξωτερικού για την οργάνωση και ενίσχυση του επαναστατικού Αγώνα. Η εξεταζόμενη χρονική περίοδος εκτείνεται από τα προεπαναστατικά χρόνια μέχρι και την ολοκλήρωση των πολεμικών επιχειρήσεων (1829).

Σημαντικός και ιδιαίτερα επωφελής υπήρξε ο ρόλος των ελληνικών παροικιών του εξωτερικού, όπου εύποροι Έλληνες της Διασποράς συνέδραμαν παντοιοτρόπως τον Αγώνα. Η οργάνωση και δράση της Φιλικής Εταιρείας συνέβαλε όχι μόνο στην ιδεολογική προετοιμασία του Αγώνα, αλλά και στην οικονομική στήριξή του από επιφανή και πλούσια μέλη της. Ο φιλελληνισμός ως κίνηση, μέσω των απανταχού φιλελληνικών Κομιτάτων, εξασφάλισε υψηλά οικονομικά ποσά για τον πολεμικό ανεφοδιασμό σε εθνικά κρίσιμες περιστάσεις. Τα δύο εξωτερικά δάνεια των ετών 1823-1825 από την Αγγλία δεν απέδωσαν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, λόγω των επαχθών όρων σύναψής τους.

Από τη μελέτη των πηγών τεκμαίρεται ότι τα έσοδα από τις εξωγενείς πηγές υπήρξαν αξιόλογα, ωστόσο οι πολλαπλές ανάγκες και η κακοδιαχείριση από την Κεντρική Διοίκηση οδήγησαν στη διαρκή οικονομική αδυναμία του έθνους και στην εξάρτησή του από τις ξένες Δυνάμεις.