Γράφοντας αυτό το βιβλίο, προσπάθησα να δείξω πως οι μεγάλοι Έλληνες στοχαστές της αρχαιότητας -από τους Αναξαγόρα, Εμπεδοκλή και Σωκράτη, ως τους Πλάτωνα, Δημόκριτο, Αριστοτέλη και Στωϊκούς- ανέπτυξαν τις σκέψεις τους σχετικά με τις απαρχές του κόσμου και της αιτιώδους δομής του. Χωρίς να είναι θρησκευτικά δογματικοί, ετούτοι οι ανυπέρβλητοι στοχαστές ανέπτυξαν τη δημιουργιστική θεωρία τους τονίζοντας την εξηγητική αξία της και ξεκινώντας μια ανοιχτή συζήτηση με τους επικριτές τους. Έτσι ο δημιουργισμός γεννήθηκε ως μια εξαιρετικά ορθολογική απάντηση στο σύνολο των επιστημονικών δεδομένων που ήσαν τότε διαθέσιμα. Ακριβώς τούτο το πολύπλοκο πλέγμα αλληλεπιδράσεων καθιστά το μοναδικά πλούσιο πολιτιστικό φαινόμενο της αρχαίας φιλοσοφίας πολύ πιο σημαντικό από το σύνολο των επιμέρους φάσεών της. Η βασική προτεραιότητά μου ήταν να δείξω πως τα ξεχωριστά επεισόδια που συγκροτούν το σύνολο φωτίζονται επαρκώς μόνο όταν τα οργανώσουμε σε μια συνεχή αφήγηση. Η έμπνευση που μπορούμε να αποκτήσουμε από αυτούς τους εξαιρετικά σημαντικούς στοχαστές ελάχιστα έχει να κάνει με το αν οι απαντήσεις που δίνονται είναι σωστές ή λανθασμένες. Κατά κύριο λόγο, αφορά εννοιολογικά και διαλεκτικά εργαλεία μαζί με τη δύναμη της καθαρής φιλοσοφικής φαντασίας. Σε όποιο σημείο και να φθάσει η κοσμολογική επιστήμη στο μέλλον, θα ευγνωμονούμε αυτούς τους στοχαστές για τα δώρα τους.