Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος χαρακτηρίζεται ως η κορυφαία περίοδος της ταξικής σύγκρουσης στον ελλαδικό χώρο. Στην παρούσα μελέτη ερευνάται για πρώτη φορά, υπό το πρίσμα της Φαρμακευτικής Ιστορίας, η συμμετοχή των φαρμακοποιών και των βοηθών φαρμακείου/φαρμακοτεχνιτών στην τριετή εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Με πηγές τόσο βιβλιογραφικά στοιχεία, όσο και αρχειακό υλικό αποτυπώνονται τα πρόσωπα που συμμετείχαν, καθώς και η ιδιότυπη, αλλά ιδιαίτερα επιστημονική και αποτελεσματική φαρμακοτεχνία που αναπτύχθηκε σε συνθήκες παρτιζάνικης ζωής, ορεινής διαβίωσης και ανταρτοπολέμου.

Συμπεριλαμβάνονται οι φαρμακοποιοί που εξορίστηκαν λόγω της σύμπλευσής τους με τις επιδιώξεις του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Τέλος, μεθοδικά και δομημένα, καταρρίπτονται καθιερωμένα αφηγήματα της κυρίαρχης ιδεολογίας, αλλά και επανατοποθετούνται αξιακά κάποιες αποδεκτές κοινές παραδοχές.