Η αγιότητα είναι στις μέρες μας ένα ολότελα ξεχασμένο ιδεώδες. Το γεγονός αυτό όχι μόνο δεν απέτρεψε τον Αρτο Ζωής να της αφιερώσει ένα συνέδριό του, αλλά αποτέλεσε, αντίθετα, πρόσθετο λόγο για να το κάνει, προκειμένου να συζητήσουμε την αγιότητα ως θεολογικό ερώτημα αλλά και ως ιστορικό γεγονός. Αυτονόητη αφετηρία η βιβλική πηγή, όπου ο Θεός παραγγέλνει στους ανθρώπους να του μοιάσουν, δηλαδή να γίνουν άγιοι, όπως είναι και εκείνος ("έσεσθε άγιοι, ότι άγιος εγώ", Λενινικό 20:7). Επόμενος σταθμός η ύστερη αρχαιότητα, εθνική και χριστιανική. Μελετήσαμε το ζήτημα στην αγιολογική γραμματεία, βυζαντινή, μεταβυζαντινή και σύγχρονη, όπως και στη θεσμική όψη του (αγιοκατάταξη). Το ερευνήσαμε στις άλλες χριστιανικές ομολογίες και θρησκείες, αλλά και στη σχέση του με πολιτικές επιδιώξεις.

Στραφήκαμε, τέλος, στη σύγχρονη λογοτεχνία και φιλοσοφία και στο ερώτημα που εκείνες θέτουν, δηλαδή της αγιότητας χωρίς Θεό. Μπορεί πράγματι η αγιότητα να είναι σήμερα αποξεχασμένη, όταν όμως θέλουμε να αποδώσουμε σε έναν άνθρωπο τον υψηλότερο έπαινο δεν έχουμε ακόμη άλλη λέξη από τη λέξη άγιος.